To ροδάκινο καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Κίνα και ευδοκιμεί σε θερμές περιοχές τόσο στο νότιο όσο και στο βόρειο ημισφαίριο. Η Λατινική τους ονομασία (Prunus persica) έχει να κάνει περισσότερο με τη δεύτερη χώρα που καλλιεργήθηκαν, την Περσία. Prunus Persica σημαίνει Περσικό Δαμάσκηνο. Από την Περσία το φρούτο μεταφέρθηκε στην Ελλάδα πρώτα, μέσω του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το ροδάκινο είναι συμβολίζει τη νεότητα και την αθανασία

Έχει σφαιρικό ή ωοειδές σχήμα, ραφή στη ράχη και χνουδωτή ή λεία φλούδα ανάλογα με τη ποικιλία σε διάφορους χρωματισμούς του κίτρινου, ρόδινου και κόκκινου αλλά και του λευκοκίτρινου. Η σάρκα του είναι χυμώδης, αρωματική αφήνοντας μια γλυκιά και υπόξινη γεύση. Αξίζει να αναφερθεί ότι περίπου 110 χημικές ενώσεις συμβάλλουν στο άρωμα ροδάκινου, συμπεριλαμβανομένων αλκοολών, κετονών, αλδεϋδών, εστέρων, πολυφαινολών και τερπενοειδών.

Τα ροδάκινα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά μόρια όλων των ειδών και μέταλλα. Περιέχουν σάκχαρα, πρωτεΐνες καθώς και αρκετή βιταμίνη C, η δράση της οποίας ενισχύεται από τις φλαβονοειδή χρωστικές, ιδιαίτερα στα κίτρινα και στα κόκκινα ροδάκινα.

Τα επιτραπέζια ροδάκινα καταναλώνονται νωπά και μαζεύονται από το δέντρο περίπου στη μία εβδομάδα πριν από την πλήρη ωρίμανσή τους. Έτσι μπορούν να διατηρηθούν γύρω στις 15 ημέρες σε ιδανικές συνθήκες. Το ροδάκινο είναι αρκετά ευαίσθητο στη ζέστη. Είναι διαθέσιμα από τον Μάιο και έως και τον Σεπτέμβριο, ενώ το αποκορύφωμα της παραγωγής τους είναι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Τα ροδάκινα μπορούμε να τα καταναλώσουμε ωμά με τη φλούδα ή χωρίς, ψητά, μέσα στη σαλάτα, ακόμα και σε κυρίως πιάτα. Επίσης, τρώγονται και ως κομπόστα, γίνονται μαρμελάδες, χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική , γίνονται λικέρ, αναψυκτικά και χυμοί. Μπορούν να αποτελέσουν ιδανικό πρωινό, καθώς συνδυάζονται με ξηρούς καρπούς, δημητριακά και γιαούρτι. Η κονσερβοποιία του ροδάκινου είναι πολύ αναπτυγμένη και κονσέρβες ροδάκινου καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες σε πολλές περιοχές.